ساز و کارهای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها
بنیانگذار پایگاه علوم جهان اسلام با اشاره به راهکارهای بین‌المللی سازی دانشگاه‌ها گفت: برای سنجش و موفقیت در این زمینه نیاز به ساز و کارهایی است که از جمله آنها می‌توان به تعیین تعداد مقالات چند نویسنده‌ای منتشر شده در مجلات بین‌المللی و تعداد پروژه‌های مشترک اشاره کرد.
دکتر جعفر مهراد در گفت‌وگو با خبرنگار علمی ایسنا، با اشاره به آخرین نتایج رتبه‌بندی نظام QS افزود: بر اساس این رتبه‌بندی تنها نام دو دانشگاه ایران در این رتبه‌بندی دیده شده است که شامل دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تهران می‌شود.
وی با بیان این که این نظام اسامی 891 دانشگاه برتر جهان را معرفی کرده است، اظهار کرد: بارها در مصاحبه‌های خبری تاکید شده که یکی از راه‌های ورود آموزش عالی به صنعت، بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌هاست.
مهراد با اشاره به تاکیدات قائم‌مقام وزیر علوم، تحقیقات و فناوری خاطرنشان کرد: افزایش تعداد دانشجویان بین‌المللی از برنامه‌ها و تاکیدات قائم‌مقام وزیر علوم بوده است. گر چه این گفتار ناشی از سیاست‌ها و برنامه‌هایی است که بر اساس آن سعی می‌شود دانشگاه‌ها به جذب دانشجوی بین‌المللی روی آورند؛ ولی واقعیت آن است که دانشگاه‌ها در پرتو همین سیاست‌ها باید در برنامه‌های راهبردی خود میزان و درصد جذب دانشجویان بین‌المللی را در هر سال اعلام و برای پذیرش نسبت اعلام شده، برنامه‌ریزی کنند.
مهراد با تاکید بر این که دانشگاه‌های بزرگ و ملی کشور جذب دانشجوی بین‌المللی را در برنامه‌های خود قرار داده‌اند، ادامه داد: این برنامه‌ها در رتبه‌بندی دانشگاه‌ها تاثیر مستقیم دارد.
وی خاطرنشان کرد: در رتبه‌بندی‌های بین‌المللی که از سال 2003 میلادی آغاز شده است، حضور دانشگاه‌های ایران به ویژه در برخی از رشته‌های موضوعی پررنگ‌تر شده است.
بنیانگذار پایگاه علوم جهان اسلام با اشاره به برخی پیشنهادات ارائه شده برای بین‌المللی شدن دانشگاه‌ها یادآور شد: برای بین‌المللی کردن دانشگاه‌ها راهکارهایی ارائه شده است که یکی از این راهکارها ارتقای عمده در کیفیت و کمیت نتایج تحقیقات علمی و تلاش برای افزایش در ضریب تاثیر انتشارات است.
وی بررسی نقادانه برنامه‌های تحصیلات تکمیلی با نگاهی به مرزهای دانش در جبهه‌های تحقیق را از دیگر راهکارهای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها نام برد و گفت: در این راستا باید به راهکارهایی چون بررسی عمیق ساختارهای شهریه به صورت رقابتی به منظور جذب حداکثری دانشجویان در دوره‌های کارشناسی ارشد و دکتری، توسعه‌بخشی به درآمدهای جدید از طریق برنامه‌های تابستانی برای دانشجویان بین‌المللی و استفاده از درآمدها برای ایجاد زیرساخت‌های جدید و تقویت زیرساخت‌های موجود و همچنین فراهم آوردن شرایط لازم برای ورودی‌ها در برنامه‌های راهبردی که در سال‌های آتی همان رشته‌های تحصیلی خود را ادامه دهند، باید توجه شود.
مهراد، ایجاد فرصت از طریق عقد قرارداد همکاری‌های مشترک برای استادان جهت پویایی و همکاری با دانشگاه‌های برتر در نظام‌های رتبه‌بندی بین‌المللی را از دیگر راهکارهای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها ذکر کرد و گفت: افزودن بر پویایی دانشجویان برای تحصیل در دانشگاه‌های ممتاز و برنامه‌ریزی برای جذب بیش از 10 درصد دانشجویان هر دانشگاه از سایر کشورهای جهان، توجه به عملکرد دانشگاه‌ها در رتبه‌بندی سبز با ایجاد فضایی مطلوب و محیطی آراسته، برگزاری کنفرانس‌های بین‌المللی و ارائه توانمندی‌های تحقیقاتی و علمی دانشگاه‌ها به جامعه بین‌المللی و انتشار فعالیتهای برجسته دانشگاه در مجلات و انتشارات علمی و پژوهشی از دیگر راهکارهای بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها به شمار می‌رود.
به گفته وی، مشخص کردن حمایت‌های مالی مورد نیاز برای ابتکارات و اولویت‌های جدید بین‌المللی، تغییر سیاست‌های مربوط به عملکرد سالانه اعضای هیات علمی و نیز آیین‌نامه ارتقای استادان به منظور تشویق اعضای هیات علمی برای شرکت فعال در برنامه‌های تحقیقاتی، آموزشی و مدیریتی با نگاه بین‌المللی، تدوین برنامه جامع راهبردی بازاریابی برای ارتقایء بین‌المللی‌سازی شامل آموزش برای کاربران بین‌المللی هم در ایران و هم در خارج از کشور، ایجاد زمینه استخدام و تبلیغات، تهیه طرح و تولید مجموعه‌ای از مفاد تبلیغاتی ارائه در نمایشگاه‌های آموزشی، انتشارات آموزشی و موسسات تامین منابع مالی و بیان هدف‌ها، فعالیت‌ها، هزینه‌ها، خروجی‌ها، نتایج و تاثیرات مربوط به ابتکارات بین‌المللی‌سازی به منظور مشخص کردن این فعالیت‌ها از دیگر راهکارهای بین‌المللی کردن دانشگاه‌ها به شمار می‌روند.
استاد دانشگاه شیراز اضافه کرد: علی‌رغم اعلام این راهکارها هر کدام از آنها به نوبه خود دارای اهمیت زیادی است و کانون بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها لازم است در جهت مبادله دانشجو و استاد، برنامه‌های مشترک آموزش و پژوهش و نیز بین‌المللی کردن برنامه‌های درسی اقدام کند.
وی اضافه کرد: همچنین برقراری ساز و کارهای فنی مناسب برای تشخیص و ارزیابی موفقیت و تلاش‌های بین‌المللی سازی جهت ایجاد تغییرات لازم به منظور ارتقای نتایج برنامه‌ها ضروری است.
بنیانگذار پایگاه استنادی علوم جهان اسلام با اشاره به برخی از ساز و کارها و یا روش‌ها برای سنجش موفقیت در زمینه بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها، گفت: ساز و کارهای موفقیت در بین‌المللی‌سازی دانشگاه‌ها شامل مواردی چون تعیین تعداد مقالات چند نویسنده‌ای منتشر شده در مجلات بین‌المللی، تعداد پروژه‌ها و مقدار منابع مالی تخصیص یافته به فعالیتهای پژوهشی، مشخص کردن تعداد دانشجویان از موسسات و دانشگاه‌هایی که علاقه‌مند به ادامه تحصیل دانشجویان در موسسات آموزش عالی میزبان هستند و بالعکس، مبادله پژوهشگر و دانشجو و ردیابی تعداد همکاری‌های پایدار که استاد یا پژوهشگر خارجی با موسسه یا موسسات مبدا می‌شود.
مهراد تصریح کرد: تعیین و مشخص کردن کشورهای شریک مبتنی بر طرح‌های راهبردی که در اولویت قرار دارند برای موسسه‌ای که بین‌المللی‌سازی آموزش و پژوهش را دنبال می‌کند، ضروری است.
